तारा केवळ वालीपत्नी, किष्किंधा नगरीची सम्राज्ञी, एवढेच नव्हती तर तिचा राजकारणात देखील उत्तम सहभाग होता. गुप्तचर यंत्रणेचा वापर कसा करायचा याचेही तिला उत्तम ज्ञान होते. राज्यात व संपूर्ण भरतखंडातील घडामोडीचे ज्ञानही तिला होते. वालीपासून लपून राहणाऱ्या सुग्रीवाने वालीला द्वंद्व युद्धासाठी ललकारले आणि वालीकडून पराजितही झाला हे बघून ताराचे मस्तक ठणकले आणि सुग्रीवाने हे दुस्साहस कसे केले आणि त्याचे कारण काय याचा शोध घेण्याचे तिने ठरविले. गुप्तचरांकडून इत्थंभूत माहिती मिळविली. परंतु सुग्रीवाने त्याच दिवशी भरपूर मार खाऊनही वालीला पुन्हा द्वंद्व युद्धासाठी ललकारले. निश्चितच यामागे काहीतरी षड्यंत्र आहे याची जाणीव ताराला झाली. तिने वालीला युद्धापासून परावृत्त करायचा प्रयत्न केला. ताराने किमान सकाळ पर्यंत तरी थांबण्याचा सल्ला दिला पण क्रोधग्रस्त आणि अहंकारी वाली ताराचे ऐकेल तर तो वाली कसला? शेवटचा प्रयत्न म्हणून तिने गुप्तचरांकडून मिळालेली सूचना देखील पतीला सांगितली. श्रीराम आणि लक्ष्मण यांनी दंडकारण्यातील खर दुषणसहित हजारो राक्षसांना यमसदनी पाठविले आणि जनतेला राक्षसी अत्याचारा पासून मुक्त केले. अशा श्रीरामाशी सुग्रीवाने मैत्री केली असून श्रीरामाने किष्किंधासम्राट बनविण्याचे सुग्रीवाला वचन दिले आहे. यामुळे ताराने वालीला सल्ला दिला की परिस्थितीला ओळखा यावेळी पराक्रमी श्रीरामाशी वैर पत्करणे योग्य नाही. उलट त्यांना शरण जा. सुग्रीव पत्नी रुमाला सन्मानाने सुग्रीवाच्या स्वाधीन करा. त्याला युवराज पदावर अभिषिक्त करा. परंतु तिची सूचना वालीच्या पचनी पडली नाही. आणि त्याने तिच्या सल्ल्याकडे दुर्लक्ष केले. अखेर परिणाम व्हायचा तो झालाच. मृत्युशय्येवर असतांना वाली सुग्रीवाला म्हणतो. सुग्रीवा प्रत्येक बाबतीत ताराचा सल्लामसलत घे. तिचा परामर्श घेतल्याशिवाय कोणतेही पाऊल उचलू नको. मी तिचा सल्ला मानला असता तर आज मी ज्या अवस्थेला पोहोचलो ते झाले नसते. असो. केवढा हा एका सम्राटाचा राणीविषयीचा आणि पतीचा पत्नीविषयीचा विश्वास!

 

वालीचे हितचिंतक वानरांनी वालीच्या मृत्युची वार्ता ताराला दिली आणि अंगदासह पलायन करण्याचाही सल्ला दिला. पण ताराने हे मान्य केले नाही. ती कुठेही पळून गेली नाही तर ती युद्धभूमीवर ती गेली. त्या परिस्थितीतही क्रोध आणि दुःख आवरुन आपल्या पुत्राच्या हिताचे रक्षण केले. तिला माहीत होते की श्रीराम न्यायी आहेत ते कोणावरही अन्याय करणार नाही. जे घडले त्यात वालीचाच दोष होता याची तिला जाणीव होती. तिने वाक्चातुर्य दाखवित श्रीरामाला विनंती केली की माझा पण वालीप्रमाणे वध कर. तिची मात्रा बरोबर लागू पडली. श्रीरामाने सुग्रीवाला किष्किंधा नगरीच्या राजपदावर तर वालीपुत्र अंगदाला युवराजपदावर अभिषिक्त केले. केवढी ही ताराची कुशलता! किती ही राजनीती! भविष्यात पुत्राचा राजा होण्याचा मार्ग खुला केला.